Sadece inan

“Başlangıcı olan her şeyin bir de sonu vardır.” Evet, işte 2003 de bitiverdi. Sanırım sonunda yine “değirmene vardık”. Yeni bir yıl, yeni umutlar, yeni beklentiler. Ben biraz daha büyüdükçe dünya da yaşlanıyor. Bir türlü yakalayamıyorum zamanı. Uzun zamandır beklediğim bir şeyi tam da elde ettim derken ellerimin arasından kayıveriyor birden. Olsun, en azından 2003’te rasyonaliteye uğramadım. Sadece yanından geçtim usulca. Sevmesem de dönüp arkama bakıyorum; yıllar, yıllar… “Şaka gibi!”

Peki gerçekten birgün bitecek mi? Her şey sadece bir doğru parçasından mı ibaret? Hiç de mantıklı değil. Son nedir? Yok oluş? Peki sonra? Boşluk? Yokluk? Ya da bu bir doğru. Ne başlangıcı, ne de sonu yok. Peki bu mantıklı mı? Kısmen. Nasıl? Başlangıcı olmayan bir şey nasıl olabilir? Eğer son, başlangıçsa. Nasıl yani? Bilmem… Gerçeği nasıl bulabilirim? Sanırım daha erken. Şimdilik sadece bekle, bu sırada sadece inan. Peki neye? Sadece inan. Neye? Sadece inan. Neye? Sadece inan. Neye? Sadece inan. Neye?

Sadece inan.